In zijn bekende boek, Al-Hikam (Words of Wisdom), sjeik Ahmad Ibn `Ataa’illah As-Sakandari zegt:
“Begraaf jezelf in het land van de anonimiteit. Een zaad dat nooit wordt begraven onder de grond zal nooit produceren. Er is niets meer gunstig voor het hart dan een isolement dat het mogelijk maakt om in een toestand van reflectie. “
Als we goed willen begrijpen van de betekenis van ontzag, hoop, vertrouwen op God, en oprechtheid en wil dit rationeel begrip wenden tot een hart gevoel, dan is de manier, zoals Ibn ‘Ata’illah al doet vermoeden, is te reflecteren.
Reflectie is een prachtige vorm van aanbidding die mensen duwt in hun weg naar God. Het helpt mensen om hun spirituele doelen. De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zei: “Reflection gedurende een uur is beter dan aanbidding zestig jaar.” (Overgeleverd door Al-`Iraakse met een zwakke keten van overleveraars) Dit is omdat degene die besteedt zijn tijd als gevolg van op God, is Zijn schepping, Zijn universele wetten, Zijn religie en Zijn wetgeving, echt het omzetten van de loutere rationele informatie aan oprechte voorwaarden en spirituele verlichting.
(Voorwaar, in de schepping van de hemelen en de aarde, en in de opeenvolging van dag en nacht, er zijn inderdaad berichten voor iedereen die zijn begiftigd met inzicht, [en] die God herinneren wanneer ze aan toe zijn, en als ze gaan zitten, en wanneer ze gaan liggen om te slapen, en [aldus] nadenken over de schepping van de hemelen en de aarde:.! “O, onze Onderhouder U heeft niet gemaakt dit zonder betekenis en het doel Limitless bent U in Uw glorie Zeg het ons veilig, dan, van het lijden door het vuur) (Aal `Imran 3: 190-191)
Degenen die zijn begiftigd met inzicht nadenken over de schepping van de hemelen en de aarde en op de dag en de nacht op basis van de kennis en informatie die ze weten over het heelal. Veel mensen hebben deze informatie in hun hoofd alleen zonder het bereiken van hun hart. Aan de andere kant, zij die nadenken over het heelal te bellen om hun geest de Schepper van het universum, of na te denken over de hemelen en de aarde te roepen om hun geest de Maker van de hemelen en de aarde, zullen hun reflectie uiteindelijk leiden ze toe te laten in hun hart “U hebt niet gemaakt dit zonder betekenis en het doel.” Reflection zal ze staan maken in ontzag voor God, daarom zijn ze tot God bidden: (Zeg het ons veilig, dan, van lijden door het vuur!). Zo reflectie heeft een belangrijke invloed op het hart. God zegt: (Alleen zoals zijn begiftigd met [aangeboren] kennis stand [werkelijk] in ontzag voor God: [want alleen zij begrijpen dat.]) (Fatir 35: 28)
In dit woord van wijsheid Ibn `Ata’illah wijst naar een ander concept dat het concept van reflectie die is van anonimiteit en isolement ondersteunt. Dit concept is een van de concepten die veel mensen verkeerd begrijpen en nemen ze weg van de ware doelstellingen van de religie en de geest van de islam.
Door het Arabische woord khumul, Ibn `Ata’illah niet betekent luiheid, maar hij, de staat van duisternis van roem. Deze toestand wordt bereikt wanneer men isoleert zich van mensen. Deze isolatie is voor een beperkte periode. Wat niet gelijkvormig met de isolatie Ibn `Ata’illah het over heeft is om jezelf te isoleren van de wereld voor een lange tijd zonder enige vorm van interactie. Dit is tegen de leer van de islam. De Heilige Profeet heeft gezegd: “Er is geen kloosterleven in de Islam.”, En hij zei: “De moslim die interactie met mensen en is geduldig als ze hem kwaad is beter dan een moslim die niet vermengen en niet de patiënt wanneer mensen hem kwaad. “(authentiek verklaard door al-Albani)
Daarom is een moslim interactie met mensen, werken, trouwt, bezoekt zijn familie en zijn buren, beveelt goede en verbiedt het kwade, wees vriendelijk tegen mensen, enz.
Dan, Ibn `Ata’illah wat betekent door” isolatie “? Is er bewijs in de Soennah om het te ondersteunen? Of is het een innovatie?
De duidelijke oorsprong van isolatie, in aanvulling op isolement van de profeet in de grot van Hiraa ‘voor en na de Openbaring, is de profeet een verblijf in de moskee om God te aanbidden tijdens de maand Ramadan en tijdens andere maanden.
Abu Hurairah (moge God tevreden zijn met hem) verhaalde dat de Profeet gebruikt om I `tikāf (een verblijf in de moskee om God te aanbidden) uit te voeren elk jaar in de maand Ramadan voor tien dagen, en toen was het het jaar van zijn dood, hij bleef in de moskee voor twintig dagen.
`Aisha (moge God tevreden met haar zijn) overleverde dat de Profeet gebruikt om i` tikāf presteren in de laatste tien dagen van de Ramadan tot aan zijn dood, toen zijn vrouwen nog steeds i `tikāf doen na zijn dood. Ze meldde ook dat de Profeet i `tikāf uitgevoerd twintig dagen in de maand Shawwal.
Ibn `Ata’illah maakt een koppeling tussen deze Profetische traditie en een goddelijke wet die stelt dat elke plant of dier of zelfs menselijk wezen dat wordt verwacht te groeien en te produceren dient te worden begraven in de duisternis en groeien uit de buurt van externe factoren.
Dus een zaad geplant in het donker van de aarde totdat de wortels en takken beginnen te groeien, dan splitst de bodem en aan de oppervlakte komt. Een foetus groeit in de duisternis van de baarmoeder van de moeder tot haar organen en zenuwen worden gevormd, dan komt het tot leven. Ook het hart en de geest groeien door retraite in de moskee of door isolatie van de schepping tot men krijgt in de toestand van geestelijke en goddelijke gedachten. Wanneer men deze toestand bereikt, kan hij reizen van de wereld van het heelal in de wereld van de Cedent, uit de wereld van de wezens in de wereld van de Schepper, uit de wereld van de dingen, regels en rituelen in de wereld van betekenissen, wijsheden, en doelstellingen. Hoe heilzaam is dit aan het hart! Hoe groot is dit isolement dat men terug gaat naar de zuiverheid van het geloof en de waarheid van de verbinding met God! Anders “een zaad dat nooit onder de grond wordt begraven zal nooit”, zoals Ibn ‘Ata’illah zegt. Dit is een constante universele wet die nooit zal worden gewijzigd.
Tijdelijke isolatie van de schepping heeft andere voordelen. Een voordeel is dat het helpt om te voorkomen begaan van zonden. Dit omdat de meeste zonden zijn het resultaat van vermenging met mensen. Hij die alleen is niet zonden begaan.
Een ander voordeel van isolatie is dat het de dienaar traint om zijn tong te beschermen tegen de destructieve ondeugden. God zegt: (. Maar de mens is, boven alles, altijd gegeven aan stelling) (Al-Kahf 18: 54)
Isolatie traint ook de dienaar van zijn voornemen te zuiveren tot God, want hij zal zich niet bezig te houden met hoe mensen naar hem kijken en wat ze zullen zeggen over hem. Hoewel pronken kan zijn weg vinden naar je hart, zelfs als hij alleen is wanneer men zich bezig met hoe mensen over hem denken. Daarom Ibn `Ata’illah elders zegt:”. Misschien pronken in goede werken heeft gesloten over u uit, waar mensen niet zien “In ieder geval, isolatie bestaat uit een soort training over hoe de intentie puur te maken voor God en hoe je de mensen om je heen vergeten en hoe zij denken over het positief of negatief.
Als de dienaar zoekt welke voordelen zijn hart, zal hij vooruitgang in zijn spirituele reis naar God. Soms vergeten we het werk van het hart en de focus op het werk van de organen. Dit verhardt het hart en leidt tot vergeetachtigheid, en zet een aantal obstakels en moeilijkheden in de loop van iemands reis naar God. Echter, tijdelijke isolatie van de mensen en reflectie op God helpen een snel te bereiken zijn bestemming. Er is niets meer gunstig voor het hart dan een isolement dat het mogelijk maakt om in een toestand van reflectie.
